Kedi ve köpeklere yönelik şiddet ve istismara tepki gösteren naveganların çiftlik hayvanlarının maruz kaldığı şiddet ve istismar karşısındaki tepkisizlikleri ve onaylar tutumlarını eleştiriyoruz. Ancak diğer taraftan, hayvanların malımız ve kaynağımız olduğu mevcut dünyada, kedilere ve köpeklere yönelik keyfi görünen istismar biçimlerine karşı olan insanların, bu hayvanlara yönelik zorunluluk olarak değerlendirdikleri istismar biçimlerini onayladıklarını da görüyoruz. Hatta sadece naveganlar değil, sanıyorum ki kimi veganlar da bunu yapıyor. Köpeklerin arama-kurtarma çalışmalarında ve görme engelli bireyler tarafından rehber hayvan olarak kullanılması bahsettiğim onaylanan istismar biçimlerinin örneklerinden. Hayvan istismarının bu biçimlerine de karşı olduğumuzu ifade ettiğimizde, zannediyorum ki aralarında veganların da bulunduğu pek çok insan işi abarttığımızı ve sağduyudan uzak düştüğümüzü düşünüyor. Tıpkı yoksulluğu ve insan üzerindeki sömürüyü ortadan kaldırma dileğini paylaşan ama bunun için mevcut düzeni köklü bir şekilde değiştirmekten bahsettiğimizde abarttığımızı ve sağduyudan uzak düştüğümüzü düşünenlerin yaptığı gibi. Burada söz konusu olan sağduyu; insanların hayvanlar üzerinde sahip ve egemen olduğu bir dünyanın sağduyusu ve hayvan hakları ile özgürlüğünü gerçekten ve tutarlı bir şekilde savunmak, bu sağduyu ile ters düşmeyi gerektiriyor. Genel olarak özgürlüğü savunmak; özgürlüğün olmadığı bir dünyanın sağduyusundan, makuliyetinden, aklı başındalığından uzaklaşmayı gerektiriyor. Damak zevki ve eğlence gibi sebeplerle hayvanları kullanmamızın kabul edilemez olduğunu ve ama keyfi olmayan sebeplerle onları kullanabileceğimizi düşünüyorsak, yine insan çıkarlarını hayvanların özgürlüğünden üstün tutuyoruz ve insanın hayvanlar üzerindeki efendiliğini savunuyoruz demektir. Savunduğumuz belki daha yumuşak bir efendiliktir ama yine de efendiliktir.